- Przy ustalaniu okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, warunkującego prawo do rekompensaty na podstawie art. 21 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych ( t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1924), nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (art. 32 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 53 ze zm.) (uchwała Sądu Najwyższego – Izba Pracy z dnia 29.10.2020 r., sygn. akt III UZP 3/20).
- Strona wnosząca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku (art. 4241 kpc) nie ma obowiązku wykazania, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze skargi nadzwyczajnej nie było i nie jest możliwe; tym samym skarga nie podlega odrzuceniu na podstawie art. 4248 § 1 kpc w związku z art. 4245 § 1 pkt 5 kpc albo art. 4248 § 2 kpc (uchwała Sądu Najwyższego – Izba Pracy z dnia 15.10.2020 r., sygn. akt III PZP 4/20).
- Artykuł 90 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE L z 2006 r., Nr 347, s. 1) stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT (wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15.10.2020 r., sygn. akt C-335/19).
- W sprawie o uchylenie obowiązku alimentacyjnego z powództwa jednego z rodziców sprawującego na podstawie prawomocnego postanowienia sądu opiekuńczego pieczę nad małoletnim dzieckiem, pozwany małoletni powinien być reprezentowany przez kuratora ustanowionego przez sąd opiekuńczy (art. 99 kro) a nie przez drugiego rodzica, którego władza rodzicielska została ograniczona do określonych obowiązków i uprawnień (uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 9.10.2020 .r, sygn. akt III CZP 91/19).
Zabezpieczenie majątkowe
W postępowaniu karnym możliwe jest zabezpieczenie majątkowe. Zabezpieczenie polega to na tym, że gdy oskarżonemu zarzuca się popełnienie przestępstwa, za które można orzec karę grzywny (czy też inne środki penalne o charakterze finansowym) upoważniony organ może wydać postanowienie w celu zabezpieczenia wykonania kary.
Co uzasadnia wydanie postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym? Podstawą takiego postanowienia jest okoliczność, że w sprawie występuje obawa, że bez niego nie będzie można wykonać orzeczenia w sprawie karnej albo będzie to utrudnione.
Ciekawostką jest to, że zabezpieczenie jest wykonywane w sposób określony w przepisach postępowania cywilnego. Zabezpieczeniem może być więc na przykład hipoteka przymusowa.
W postępowaniu przygotowawczym o zabezpieczeniu decyduje prokurator, a w późniejszym etapie postępowania karnego decyzję taką może wydać sąd. Na orzeczenie takie przysługuje zażalenie.
Rozmiar zabezpieczenia majątkowego powinien odpowiadać jedynie potrzebom tego, co ma zabezpieczać i należy je niezwłocznie uchylić w całości lub w części, jeśli ustaną przyczyny, wskutek których zostało ono zastosowane.
Zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną orzeczone prawomocnie grzywna, czy też inne środki kompensacyjne, które obciążają finansowo oskarżonego.
Zabezpieczenie majątkowe stanowi istotne ograniczenie prawa do dysponowania swoim mieniem przez osobę, która korzysta z domniemania niewinności. Jego stosowanie powinno być ograniczone, jeżeli w świetle okoliczności sprawy rysuje się realna szansa wykonania kary i wyegzekwowania środków karnych (kompensacyjnych) bez tego środka przymusu.
Spis inwentarza
Spis inwentarza kojarzy się bardziej z ewidencją zwierząt hodowlanych niż ze sprawami spadkowymi. Niemniej jednak jest to instytucja prawa spadkowego.
Jedną z metod zabezpieczenia majątku spadkowego jest przeprowadzenie spisu inwentarza. Polega to na ustaleniu oraz wymienieniu całego majątku spadkowego, ale także długów spadkowych. Należy przy tym określić wartości każdego z przedmiotów wchodzących w skład spadku, a także obliczyć wartość czystego spadku. Wszystko to ma związek z zabezpieczeniem spadku.
Poza tym omawiany spis wyznacza zakres odpowiedzialności spadkobiercy za długi spadkowe. Ma to także znaczenie w postępowaniu o dział spadku. Można więc stwierdzić, że celem spisu jest ustalenie majątku spadkodawcy dla wyznaczenia kwotowych granic odpowiedzialności za długi spadkowe. Wpływa to na sytuację spadkobierców przyjmujących spadek z dobrodziejstwem inwentarza oraz w przypadku ujawnienia zapisu windykacyjnego.
Osobowy uprawnione do wystąpienia z wnioskiem o spis inwentarza to na przykład:
- spadkobierca
- uprawniony do zachowku
- zapisobiorca
- wykonawca testamentu
Katalog ten jest więc szerszy niż katalog uprawnionych do sporządzenia wykazu inwentarza. Wniosek można złożyć do sądu albo komornika.
Od postanowienia w przedmiocie sporządzenia spisu inwentarza, wydanego na podstawie art. 644 w związku z art. 637 § 2 kpc, przysługuje apelacja.
Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 23.08.2006 r., III CZP 52/06
Należy dodać, że tak sporządzony spis ma charakter dokumentu urzędowego. W danej sprawie spadkowej można sporządzić tylko jeden spis.
Odszkodowanie
W razie wyrządzenia szkody, która dotyczy osoby, poszkodowanemu należy się odpowiednie odszkodowanie.
Co do zasady wyróżniamy dwa rodzaje szkód na osobie:
- szkodę majątkową.
- krzywdę niemajątkową.
Poszkodowany jest osobą uprawnioną do uzyskania odpowiedniej kompensaty w przypadku doznania, którejkolwiek z wymienionych rodzajów szkód.
Za uszkodzenie ciała uznaje się wszelkie rodzaje naruszenie integralności cielesnej, które pozostawia ślady wewnętrzne oraz zewnętrzne.
Natomiast rozstrój zdrowia to inaczej wszelkie inne zakłócenia funkcjonowania organizmu, a więc wszelkie nerwice czy też choroby psychiczne.
Po pewnym czasie leczenia w warunkach szpitalnych pojawia się często konieczność dalszego leczenia w warunkach domowych. Wtedy to osoby najbliższe dla poszkodowanego podejmują nad nim dalszą opiekę.
Z orzecznictwa sądowego wynika, że nie jest istotne, czy opieka wykonywana jest przez osobę najbliższą, czy też trudniącą się tym zawodowo.
Fakt ponoszenia ciężaru opieki nad poszkodowanym w czasie leczenia przez członków najbliższej rodziny nie zwalnia sprawcy szkody od zwrotu kwot obejmujących te świadczenia. Inaczej mówiąc, ma to istotny wpływ na odszkodowanie.
W celu ustalenia kosztów opieki sprawowanej nad poszkodowanym powinno przyjmować się koszty wynagrodzenia osoby mającej odpowiednie kwalifikacje do wykonywania tych czynności.
Pojawiają się też orzeczenia, gdzie twierdzi się, że przy opiece sprawowanej przez członków rodziny bardziej adekwatne jest stosowanie stawek właściwych dla zlecenia usług pomocy domowej. Doświadczenie życiowe ma wskazywać, że usługi zawierane w zakresie usług opiekuńczych oraz bytowych są opłacane na poziomie nieco wyższym niż minimalny.
Poszkodowany, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, może domagać się odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie. Taka teza wynika z uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego w sprawie sygn. akt III CZP 31/19 z dnia 22 lipca 2020 r.
Nie sposób pominąć mediacji jako alternatywnego sposobu uzyskania odszkodowania. W każdej sprawie dotyczącej tego rodzaju roszczeń możliwe jest przeprowadzenie postępowania mediacyjnego. Dopuszczalna jest mediacja sądowa oraz umowna.
Orzeczenia sądowe z września 2020 r.
- Wniesienie przez stronę pisma procesowego, „z którego treści wynika, że strona nie zgadza się z rozstrzygającym sprawę co do istoty orzeczeniem”, gdy w świetle okoliczności sprawy nie ma pewności, czy stanowi ono apelację czy też wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem, skutkuje powinnością sądu zwrócenia się do strony o wyjaśnienie, czy jej pismo należy traktować jako apelację, która jest niedopuszczalna i zgodnie z art. 373 § 1 kpc będzie podlegać odrzuceniu, czy też stanowi w istocie wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem w rozumieniu art. 328 § 1 kpc, po otrzymaniu którego zacznie biec termin z art. 369 § 1 lub § 11 kpc do wywiedzenia apelacji. Podstawę prawną wezwania stanowi art. 130 § 1 zdanie 1 kpc, stosowany pod rygorem zwrotu pisma procesowego (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29.09.2020 r., sygn. akt III UZP 2/20).
- Inspektorowi pracy na podstawie art. 631 kpc nie przysługuje uprawnienie do wytoczenia na rzecz obywatela powództwa obejmującego żądanie ustalenia treści stosunku pracy lub sposobu ustania stosunku pracy (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24.09.2020 r., sygn. akt III PZP 1/20).
- Żądanie uznania postanowienia wzorca umowy za niewiążące konsumenta (art. 385[1] kc) nie jest tożsame ani nie zawiera się w żądaniu ustalenia nieważności umowy (art. 58 kc) (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15.09.2020 r., sygn. akt. III CZP 87/19).
- Jeżeli wskutek odroczenia terminu spełnienia świadczenia, roszczenie przestało być wymagalne, jego przedawnienie rozpoczyna ponownie bieg dopiero z upływem nowego terminu (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11.09.2020 r., sygn. akt III CZP 88/19).
- Od zażalenia na postanowienie w przedmiocie sprostowania albo odmowy sprostowania orzeczenia pobiera się opłatę określoną w art. 19 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 755 ze zm.) (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11.09.2020 r., sygn. akt III CZP 86/19).
- Stwierdzona prawomocnym postanowieniem komornika sądowego (art. 770 kpc) należność z tytułu opłat egzekucyjnych przewidzianych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1309 ze zm.) przedawnia się w terminie właściwym dla przedawnienia kosztów sądowych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11.09.2020 r., sygn. akt. III CZP 84/19).
- Żądanie unieważnienia umowy przewidziane w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (obecnie t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2070), jest postacią roszczenia o przywrócenie stanu poprzedniego (art. 363 § 1 kc), którego skuteczne dochodzenie jest uzależnione od spełnienia ogólnych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11.09.2020 r., III CZP 80/19).
- Odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, przysługujące leasingobiorcy w związku z poniesieniem wydatków na naprawę uszkodzonego pojazdu będącego przedmiotem leasingu, obejmuje kwotę podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim nie może on obniżyć podatku od niego należnego o kwotę podatku zapłaconego (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11.09.2020 r., sygn. akt III CZP 90/19).
Dział spadku w mediacji
Dział spadku w mediacji to możliwość polubownego podzielenia majątku po zmarłym. Trzeba pamiętać, że rozwiązywanie konfliktów związanych z dziedziczeniem może być wyjątkowo trudne, zwłaszcza gdy po śmierci bliskiej osoby trzeba podzielić jej majątek. Mediacja stanowi zatem efektywną oraz ciekawą możliwość rozwiązania takiego sporu. Co więcej, nie ma konieczności prowadzenia klasycznej sprawy przed sądem. Dopuszczalne jest zawarcie ugody nawet bez wszczynania postępowania sądowego.
Jakie są zalety działu spadku w mediacji? Przede wszystkim sprawa prowadzona jest przez bezstronnego oraz neutralnego mediatora. Postępowanie nie jest jawne. Bardzo ważne dla stron jest to, że mediator zapewnia komfort wypowiedzi każdej ze stron. Nie narzuca on jednego rozwiązania. Jego rolą jest wspieranie stron w generowaniu możliwych rozwiązań. Jest to zupełnie przeciwieństwo sądowego postępowania o dział spadku. Poza tym mediacja jest odformalizowana. To nie jest postępowanie jak przed sądem.
W jaki sposób można skorzystać z mediacji prowadzonej przez adwokata, który prowadzi kancelarię adwokacką na terenie Opola. Sprawa może dotyczyć spadku położonego w każdej części kraju.
Jeśli już pojawia się myśl o mediacji w sprawie o dział spadku, to znaczy, że jest duża szansa na takie rozwiązanie sprawy.
W tego typu sprawach współpracę z klientem zaczynamy od porady prawnej. Następnie trzeba przygotować umowę o prowadzenie mediacji oraz umówić właściwe spotkanie mediacyjne. Sama mediacja jest prowadzona z udziałem wszystkich zainteresowanych stron. Zapewniam, że nikogo nie pomijam, a każdy ma prawo do wypowiedzenia się na temat sprawy. Jedno spotkanie mediacyjne trwa zazwyczaj od dwóch do trzech godzin. Na zakończenie mediacji przygotowywana jest ugoda, która po jej zatwierdzeniu ma taką samą moc jak orzeczenie sądowe.
Jest jeszcze jedna możliwość przeprowadzenia działu spadku w mediacji. Jeśli jest już prowadzona taka sprawa przed sądem, to strony mogą zaproponować mediację oraz wybrać osobę mediatora. Wtedy sądowi można przekazać takie dane:
– mediator Roman Gładysz, ul. W. Reymonta 14/3, 45-066 Opole
– tel. 796301353, mediacje@adwokatgladysz.pl
Dział spadku w mediacji to skuteczna alternatywa dla sporów sądowych.
#wartomediować
Jestem zaszczycony tym, że mogę poinformować, że w dniu 25 września 2020 r. zostało zarejestrowane Stowarzyszenie #wartomediować z siedzibą w Poznaniu (numer KRS 0000860933).
Dumny jestem też z tego, że głosami założycieli zostałem wybrany na Prezesa Stowarzyszenia #wartomediować. W tym miejscu jeszcze raz dziękuję za wybór.
Mogę tylko dodać, że czeka mnie oraz pozostałych stowarzyszonych mediatorów wiele pracy nad tym, aby upowszechnić mediację. W Polsce tylko 1 procent spraw sądowych jest rozwiązywanych poprzez mediację. Będzie się działo!
Co znaczy godnie bronić oskarżonego?
Tak wygląda obrońca po zakończonej rozprawie w sprawie o zbrodnię.
Co to znaczy być dobrym adwokatem? Co to znaczy godnie bronić oskarżonego?
Tak naprawdę ciągle poszukuję dobrej odpowiedzi na te pytania. Do ideału trzeba dążyć podczas każdej z rozpraw.
Dobry pełnomocnik na sali rozpraw walczy na argumenty, a nie walczy ze stroną przeciwną. Sala rozpraw to nie miejsce- na jak się to teraz mówi – „zaoranie” przeciwnika, czy też jego „hejtowanie”.
Godna obrona oskarżonego to postawa, w której przedstawiamy wszystkie dopuszczalne i rzeczowe racje przemawiające na korzyść podsądnego.
Przyspieszenie wpisu do księgi wieczystej
Dla osoby, która nabyła nieruchomość oraz zaciągnęła kredyt w tym celu, bardzo ważne jest sprawne uzyskanie wpisu prawa własności oraz ujawnienie hipoteki w księdze wieczystej. Z dostępnych publikacji wynika, że czas rozpoznania wpisu do księgi wieczystej może wahać się od 3 do 8 miesięcy.
Za chwilę złożenia wniosku o wpis w postępowaniu wieczystoksięgowym uznawana jest chwila wpływu wniosku do sądu prowadzącego księgi wieczyste.
Przy czym w odniesieniu do wniosków składanych przez notariuszy (komorników, naczelników urzędów skarbowych) za pośrednictwem systemu teleinformatycznego za chwilę wpływu wniosku o wpis uważa się godzinę, minutę i sekundę umieszczenia wniosku w systemie.
Wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu. Co do pierwszeństwa ograniczonych praw rzeczowych (hipoteki) wpisanych do księgi wieczystej rozstrzyga chwila, od której liczy się skutki dokonanego wpisu. Prawa wpisane na podstawie wniosków złożonych równocześnie mają równe pierwszeństwo.
Przyspieszyć załatwienie sprawy można składając pismo z prośbą o szybsze rozpoznanie wniosku. Na pewno przydatne byłoby umotywowanie takiej prośby. Ostatecznie można złożyć skargę na przewlekłość postępowania. Skarga powinna zawierać wniosek o stwierdzenie przewlekłości oraz o zapłatę od Skarbu Państwa odpowiedniej sumy pieniężnej w wysokości od 2.000 zł do 20.000 zł. Z orzecznictwa sądowego wynika, że tego typu skargi są uwzględniane.
Przedawnienie
Sąd Rejonowy w Opolu podzielił moją argumentację i uwzględnił w całości powództwo. W długotrwałym procesie jedną z kwestii spornych był przedawnienie. Oponowałem zasadności zarzutu przedawnienia, wskazując na to, że pozwany zrzekł się tego zarzutu.
Zrzeczenie się zarzutu przedawnienia stanowi jednostronną czynności, której dokonanie nie wymaga zachowania formy szczególnej. Zrzeczenia się można dokonać przed wszczęciem procesu, jak i w trakcie postępowania sądowego.
Możliwe jest zrzeczenie się zarzutu przedawnienia w sposób dorozumiany, jeśli zamiar owego zrzeczenia się będzie wynikał w sposób niewątpliwy z towarzyszących takiemu oświadczeniu okoliczności. Okoliczności takie to na przykład: pertraktacje dłużnika z wierzycielem na temat rozłożenia długu na raty, zawarcie umowy nowacyjnej, zawarcie ugody sądowej lub pozasądowej.