Wszystkie nasze strachy

Wszystkie nasze strachy mogą zjawić się na sali sądowej. Według popularnej skali stresu Holmesa i Rahe’a następującym zdarzeniom można przypisać punkty:

  • rozwód – 73
  • pojednanie z małżonkiem – 45
  • konflikty w rodzinie – 35
  • małe naruszenie przepisów prawnych – 11

Są to oczywiście tylko przykłady, które mają ilustrować poziom stresu związany z danym zdarzeniem. Trudno jest ocenić, czy samo rozstanie małżonków jest aż tak stresujące, czy też chodzi tu o sądowe postępowanie rozwodowe. W każdym razie opisane punkty pokazują, że zdarzenia mające związek z przepisami prawa wywołują stres.

Doświadczenie wskazuje, że można obniżać poziom stresu. Na pewno dobre przygotowanie do rozprawy sądowej procentuje. Nie wolno zapominać też o zapewnieniu sobie odpowiedniego wypoczynku przed wizytą na sali rozpraw, a więc należy się wyspać, właściwie odżywiać i nawodnić. Można zastanowić się, czy warto się aż tak denerwować, czy ta sprawa ma faktycznie aż takie znaczenie. Od razu trzeba dodać, że odpowiednia dawka stresu jest jednak konieczna, aby adoptować się do nowej sytuacji.

Można stwierdzić, że spór sądowy wywołuje w sposób nieunikniony emocje, a więc stres, czy strach. Warto zatem zastanowić się, czy nie skorzystać z pomocy fachowego pełnomocnika, którym może być adwokat. Być może adwokat pomoże zredukować wszystkie nasze strachy do akceptowalnego poziomu.

Można wreszcie spojrzeć na spór w zupełnie inny sposób. Proces sądowy może być sam z siebie źródłem stresu. Mediacja pozwala zredukować głęboki stres, który towarzyszy takiej sytuacji. Konflikt może sprokurować postawę, która nie będzie tylko destruktywna. W mediacji można próbować wyjść z konfliktu w sposób kreatywny. 

Odroczenie wykonania kary ograniczenia wolności

Odroczenie wykonania kary ograniczenia wolności polega na prolongowaniu wykonania kary. Uregulowanie dotyczące tej kwestii znajduje się w przepisach kodeksu karnego wykonawczego. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na formy wykonywania kary ograniczenia wolności, którymi są na przykład:

  • obowiązek wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne.
  • potrącanie części wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym z przeznaczeniem tej należności na cel społeczny.

Dodać należy, że w czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:

  • nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu.
  • ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.

Odroczenie wykonania kary ograniczenia wolności dopuszczalne jest, gdy skazany nie rozpoczął jeszcze odbywania tej kary.

Sąd może udzielić odroczenia wykonania kary, jeśli jej natychmiastowe wykonanie pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. Okres odroczenia nie może przekraczać 6 miesięcy.

Osadzenie celem odbycia kary pozbawienia wolności zawsze wywołuje pewne ujemne konsekwencje dla rodziny skazanego. Nie można jednak zapomnieć, iż są to naturalne konsekwencje izolacji więziennej. Osoba popełniająca przestępstwa musi liczyć się z tym, że będzie musiała ponieść za swoje czyny przewidzianą prawem karę, która może stanowić dolegliwość nie tylko dla niej, ale również dla jej rodziny (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12.12.2007 r. w sprawie sygn. akt II AKzw 939/07).

Sąd może odwołać odroczenie wykonania kary:

  • w razie ustania przyczyny, dla której zostało udzielone.
  • gdy skazany nie korzysta z odroczenia kary zgodnie z celem, w jakim zostało udzielone.
  • kiedy skazany rażąco narusza porządek prawny.

Sprawę o odroczenie prac społecznych należy zacząć od przygotowania odpowiedniego wniosku. Wniosek taki podlega opłacie. Trzeba przemyśleć jakie dowody będą konieczne w tej sprawie. Skazany w postępowaniu karnym wykonawczym może korzystać z pomocy obrońcy. Obrońcą może być adwokat. Można zatem skorzystać z fachowej pomocy prawnej w tego typu sprawie. Najlepiej umówić się na poradę prawną w kancelarii adwokackiej.

Odroczenie wykonania kary ograniczenia wolności: sprawa dla adwokata z Opola.

Zaduszki

Zaduszki to czas, kiedy odwiedzamy cmentarze oraz groby bliskich. Nawet taki czas zadumy nad przemijaniem ma swoje odzwierciedlenie w przepisach. Zaduszki zatem moją swoje odzwierciedlenie w przepisach. 

Przede wszystkim występuje takie pojęcie jak prawo do grobu. Charakter prawa do grobu jest niejednoznaczny. Prawo do grobu jest związane z prawem do pochówku. Oba te prawa zalicza się do kategorii dóbr osobistych.

Przepisy dotyczące cmentarzy zostały zawarte w ustawie  z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych. Ustawa wyróżnia groby:

  • ziemne.
  • murowane.
  • rodzinne.
  • katakumby.
  • kolumbaria.

Natomiast sam grób (na przykład murowany) trwale związany z gruntem, nie stanowi przedmiotu odrębnej własności od nieruchomości.

Prawo do pochowania zwłok osoby zmarłej w określonym miejscu mogą realizować osoby bliskie. Przy czym wola zmarłego powinna być decydująca. Jeżeli zmarły nie wyraził woli dotyczącej miejsca pochowania, to osoby uprawnione powinny podjąć zgodną decyzję.

O miejscu grobu decyduje ten bliski, który działa najbardziej w zgodzie z wolą zmarłego (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 19.11.2020 r., sygn. akt II CSK 30/19).

Prawo do grobu obejmuje szereg uprawnień przysługujących osobom, dla których kult pamięci osoby zmarłej, pochowanej w grobie, jest ich własnym dobrem osobistym. Niemniej jednak uprawnienia te mogą przysługiwać więcej niż jednej osobie. W razie rozbieżności stanowisk osoby te mogę zwrócić się do sądu o rozstrzygnięcie. Rozstrzygnięcie tej kolizji jest uzależnione od okoliczności danej sprawy. Ma na to wpływ przede przede wszystkim charakter więzi osób uprawnionych z osobą zmarłą.

Co więcej za życia można można domagać się ustalenia, czy dana żyjąca osoba ma prawo do wyboru miejsca własnego pochowania przed prawami innej osoby.

Nie można zapominać, że grób jako miejsce spoczynku zmarłego pozostaje też pod ochroną prawa karnego.