Opłaty sądowe

Opłaty sądowe w sprawach cywilnych można uiszczać w różny sposób. Trzeba przypomnieć, że zdecydowana większość pism składanych w postępowaniu cywilnym podlega opłatom.

Zgodnie z rozporządzeniem opłatę sądową można uiścić w formie: bezgotówkowej, wpłaty gotówkowej, znaków opłaty sądowej.

Są trzy rodzaje wpłat bezgotówkowych. Pierwszy z nich to po prostu przelew na rachunek sądu. Na stronach internetowych sądów znajdują się odpowiednie informacje. Sądy mają kilka rodzajów rachunków bankowych takie jak na przykład: konto dochodów budżetowych, konto sum zleconych, konto sum depozytowych. Trzeba uważać, na jaki rachunek wykonywany jest przelew.

Opłaty sądowe w sprawach cywilnych należy wpłacać na rachunek dochodów budżetowych. W tytule przelewu należy opisać, o jaką opłatę i do jakiej sprawy chodzi. Jeśli zaś uiszczamy opłatę w trakcie postępowania, to należy umieścić w tytule przelewu sygnaturę akt sprawy.

Drugi sposób wykonywania wpłaty bezgotówkowej to wykorzystanie odpowiedniego mechanizmu, który gwarantuje, że opłata zostanie wykonana w sposób nieodwołalny.

Obecnie można korzystać z systemu opłacania spraw oplaty.ms.gov.pl. W tym przypadku system wskazuje nam odpowiedni sąd oraz rodzaj sprawy. Nie można się pomylić, jeśli chodzi o numer rachunku bankowego sądu.

Od dziś można też opłaty sądowe płacić przy pomocy karty płatniczej w kasie sądu. Jest to trzeci sposób wpłaty bezgotówkowej. Możliwe jest sytuacja, że w sądach będą działały wpłatomaty, które będą służyły do uiszczania opłat sądowych.

Europejska konwencja praw człowieka

Europejska konwencja praw człowieka została przyjęta w dniu 4 listopada 1950 r. Stało się to na podstawie decyzji, która została podjęta przez państwa wówczas wchodzące w skład Rady Europy.

Polska ratyfikowała konwencję i poddała się jurysdykcji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w 1993 r.

Konwencja gwarantuje przestrzeganie praw człowieka i wolności obywatelskich przez państwa, które ją przyjęły. Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, bo to oficjalna nazwa omawianego aktu, przewiduje, że podlegają jej wszystkie osoby pozostające pod władzą państw-stron konwencji.

Najważniejszym postanowieniem europejskiej konwencji praw człowieka jest ustanowienie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Obywatelom umożliwiono składanie skarg na działania i zaniechania państw.

W sprawach dotyczących Polski Trybunał orzekał wielokrotnie. Najczęściej sprawy te dotyczą przewlekłości postępowania sądowego, zasadności stosowania tymczasowego aresztowania, czy też wolności słowa.

Europejska konwencja praw człowieka jest określana jako klejnot w koronie Rady Europy. Dodać trzeba, że Rada Europy to co innego niż Rada Europejska. Natomiast Europejski Trybunał Praw Człowieka to inny sąd niż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Wyrok łączny

Wyrok łączny jest wydawany przez sąd, gdy wystąpią przesłanki wynikające z prawa karnego materialnego do orzeczenia kary łącznej.

Przede wszystkim należy podkreślić, że orzeczenie kary łącznej nie musi oznaczać łagodzenia odpowiedzialności karnej. Wyrokowanie łączne w żadnym razie nie sprowadza się do automatycznego przyjmowania rozwiązania najkorzystniejszego dla skazanego.

Sądem właściwym do wydania wyroku łącznego jest sąd, w którym wydany został ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji, z którego wynikają kary podlegające łączeniu. Gdyby w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, to wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu.

Postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego może być wszczynane z urzędu, na wniosek skazanego albo prokuratora.

Może też zdarzyć się, że po wszczęciu postępowania okazuje się, że jest brak warunków do wyrokowania łącznego. Wtedy sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.

Sam zaś wyrok łączny jest wydawany po przeprowadzeniu rozprawy. Na takiej rozprawie nie jest obowiązkowe osobiste stawiennictwo skazanego.

Zgodnie z przepisem art. 577 kpk w wyroku łącznym należy, w miarę potrzeby, wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej.

Większość spraw, w których wydawany jest wyrok łączny, są to sprawy skomplikowane. Skazany powinien zatem przemyśleć, czy jest w stanie występować w takim postępowaniu karnym samodzielnie, czy też powinien skorzystać z pomocy fachowego obrońcy.

Ostatnimi czasy wprowadzono zmiany w przepisach, które dotyczą kary łącznej. Zmiany te wynikały z przepisów ustawy o pomocy dla przedsiębiorców, których dotknęła pandemia COVID-19.

Orzeczenia sądowe z października 2020 r.

Przy ustalaniu okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, warunkującego prawo do rekompensaty na podstawie art. 21 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych ( t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1924), nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (art. 32 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 53 ze zm.) (uchwała Sądu Najwyższego – Izba Pracy z dnia 29.10.2020 r., sygn. akt III UZP 3/20).
Strona wnosząca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku (art. 424¹ kpc) nie ma obowiązku wykazania, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze skargi nadzwyczajnej nie było i nie jest możliwe; tym samym skarga nie podlega odrzuceniu na podstawie art. 424⁸ § 1 kpc w związku z art. 424⁵ § 1 pkt 5 kpc albo art. 424⁸ § 2 kpc (uchwała Sądu Najwyższego – Izba Pracy z dnia 15.10.2020 r., sygn. akt III PZP 4/20).
Artykuł 90 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE L z 2006 r., Nr 347, s. 1) stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT (wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15.10.2020 r., sygn. akt C-335/19).
W sprawie o uchylenie obowiązku alimentacyjnego z powództwa jednego z rodziców sprawującego na podstawie prawomocnego postanowienia sądu opiekuńczego pieczę nad małoletnim dzieckiem, pozwany małoletni powinien być reprezentowany przez kuratora ustanowionego przez sąd opiekuńczy (art. 99 kro) a nie przez drugiego rodzica, którego władza rodzicielska została ograniczona do określonych obowiązków i uprawnień (uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 9.10.2020 .r, sygn. akt III CZP 91/19).