Zaświadczenie o prawie do głosowania

W sytuacji, gdy w dniu drugiej tury głosowania w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (a więc 12 lipca 2020 r.) wyborca będzie znajdował się poza miejscem zamieszkania, może uzyskać zaświadczenie o prawie do głosowania.

Zaświadczenie takie uprawnia do głosowania w dowolnym obwodzie głosowania na terenie Polski albo za granicą.

Niemniej jednak w trzeba pamiętać, że w przypadku głosowania za granicą, w każdym kraju mogą być odrębne zasady głosowania, a to ze względu na sytuację epidemiczną w danym państwie.

Gdy złożono wniosek o zaświadczenie o prawie do głosowania przed pierwszą turą, to wyborca uzyskał dwa zaświadczenia na pierwszą i drugą turę. Nie ma wtedy możliwości otrzymania kolejnego zaświadczenia.

Do dnia 10 lipca 2020 r. można uzyskać w urzędzie gminy (miasta) zaświadczenie o prawie do głosowania. Można je odebrać osobiście albo przez upoważnioną na piśmie osobę. W upoważnieniu podaje się imię, nazwisko, numer PESEL wyborcy oraz dane pełnomocnika.

Do otrzymania zaświadczenia o prawie do głosowania będzie potrzebny dowód osobisty albo paszport. Ponadto należy wypełnić stosowny formularz. Wniosek taki jest wolny od opłat.

Do 7 lipca 2020 r. wyborca może dopisać się do spisu wyborców tylko na obecne wybory prezydenckie. Wyborca, który już dopisał się do spisu wyborców przez pierwszą turą, nie musi ponawiać tego wniosku. Wniosek o dopisanie do spisu wyborców można złożyć elektronicznie bądź osobiście.

Więcej szczegółów na temat wyborów można uzyskać w serwisie wybory.gov.pl

Orzeczenia sądowe z czerwca 2020 r.

  • Zgodnie z art. 7 § 1 kkw skazany może zaskarżyć do sądu decyzję organu wymienionego w art. 2 pkt 3-6 i 10 tego aktu prawnego z powodu obrazy prawa materialnego lub prawa procesowego, jeżeli mogła mieć ona wpływ na treść decyzji, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Decyzje oparte na uznaniu organu, zawarte w nich ustalenia faktyczne i rozstrzygnięcia o karze mogą być skarżone poprzez podniesienie zarzutu niezgodności z prawem w podanym wyżej rozumieniu. W szczególności na płaszczyźnie obrazy prawa procesowego kwestionowane mogą być: sposób gromadzenia dowodów, kompletność zgromadzonego materiału dowodowego oraz prawidłowość jego oceny (postanowienie Sądu Najwyższego-Izba Karna z dnia 25.06.2020 r., sygn. akt I KZP 3/20).
  • Naruszenie praw, o którym stanowi art. 306 § 1 pkt 3 kpk nie musi wynikać bezpośrednio z przestępstwa. Skoro za wystarczające uznano naruszenie w sposób pośredni, to naruszenie prawa w rozumieniu art. 306 § 1 pkt 3 kpk będzie miało miejsce także w razie wystąpienia ogniw pośredniczących między tym naruszeniem a przestępstwem. Innymi słowy, zakres podmiotowy art. 306 § 1 pkt 3 kpk obejmuje także osoby, których dotknęły dalsze skutki przestępstwa. Ocena w tym zakresie musi być dokonywana w szczególności w płaszczyźnie bezpośredniego, jak i ubocznego przedmiotu ochrony przestępstwa, o którym zawiadomił skarżący. Testem, który pozwala na ustalenie, czy prawa zawiadamiającego zostały naruszone, będzie zbadanie, czy w razie stwierdzenia zaistnienia czynu zabronionego jego skutkiem był negatywny wpływ na prawem chronione dobra tej osoby. W razie odpowiedzi twierdzącej zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania należy uznać za dopuszczalne (postanowienie Sądu Najwyższego-Izba Karna z dnia 25.06.2020 r., sygn. akt I KZP 2/20).
  • Czynności prawne podejmowane przez przedstawiciela małoletniego pokrzywdzonego (dziecka) w postępowaniu karnym prowadzonym o przestępstwo z § 1 lub 1a art. 209 kk przeciwko rodzicowi dziecka, są czynnościami prawnymi dotyczącymi m. in. należnych dziecku od tego rodzica środków utrzymania i wychowania, w rozumieniu art. 98 § 2 pkt 2 kro, zatem prawa małoletniego w tym postępowaniu może wykonywać drugi z rodziców (postanowienie Sądu Najwyższego-Izba Karna z dnia 25.06.2020, sygn. akt I KZP 4/20).