Wirus u fryzjera

Żaden z przepisów nie nakłada na przedsiębiorcę, który prowadzi zakład fryzjerski obowiązku zbierania, w trakcie epidemii SARS-CoV-2, oświadczeń od swoich klientów w sprawie stanu ich zdrowia.

Fryzjer może prowadzić działalność pod warunkiem zapewnienia, ażeby w miejscu, w którym jest prowadzona ta działalność, przebywali wyłącznie: obsługa oraz obsługiwani klienci; a w przypadku gdy klient wymaga opieki, także jego opiekun.

Niemniej jednak kwestią otwartą pozostaje to, czy dopuszczalne jest zbieranie przez fryzjera oświadczenia od klienta, co do przekazania informacji dla klienta zgodnie z wytycznymi Głównego Inspektora Sanitarnego.

Z wytycznych przeciwepidemicznych Głównego Inspektora Sanitarnego wynika, że klient zostaje poinformowany przez fryzjera o tym, że nie może przyjść na umówioną wizytę, jeśli:

występują u niego objawy wskazujące na chorobę zakaźną,
jest w trakcie odbywania obowiązkowej izolacji lub kwarantanny,
zamieszkuje z osobą, która jest poddana obowiązkowej izolacji lub kwarantannie,
w ciągu tygodnia miał kontakt z osobą podejrzaną o zakażenie, zachorowanie lub skierowaną do izolacji.

Klient fryzjera jest zobowiązany do:

noszenia maseczki.
noszenia rękawiczek jednorazowych lub dezynfekcja rąk.
zakazu używania, ale też wyjmowania telefonu komórkowego.

Przedsiębiorca, będący fryzjerem, nie może zwolnić się skutecznie z odpowiedzialności za szkody wyrządzone klientowi, gdy ten podpisze mu oświadczenie.

Zachowek

Kilka tygodni temu Sąd Okręgowy w Opolu oddalił apelację, utrzymując wyrok sądu rejonowego w sprawie o zachowek. W sprawie tej pełnomocnikiem strony pozwanej był adwokat Roman Gładysz.

Sprawa trwała przez dłuższy czas i dotyczyła nie tylko kwestii samego zachowku, ale też kręgu osób uprawnionych do jego otrzymania.

Prawo do zachowku wynika z pokrewieństwa lub małżeństwa. Jest to prawo do uzyskania określonej wartości pieniężnej. Do chwili otwarcia spadku prawo do zachowku ma charakter potencjalny. Przed śmiercią spadkodawcy nie istnieje prawo do zachowku.

Zachowek należy się zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy. Prawo do zachowku służy tylko tym osobom z kręgu uprawnionych, które w konkretnym przypadku byłyby powołane do spadku z ustawy.

Art. 991 Kodeksu cywilnego
§ 1. Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek).

Czym są immisje?

Immisje polegają na takich zdarzeniach czy też zachowaniach, które przenikają z jednej nieruchomości na nieruchomość sąsiednią. Działania te lub zaniechania związane są z wykonywaniem prawa własności.

Immisja ma zawsze związek z sąsiedztwem nieruchomości i musi mieć charakter trwały.

Inaczej mówiąc, immisja zakłóca korzystanie z nieruchomości, wywołując niekorzystny stan dla nieruchomości objętej ingerencją. Ten niekorzystny stan wpływa negatywnie na nieruchomość jako rzecz, czy też utrudnia korzystanie z niej, a także wpływa na zdrowie ludzi lub zwierząt.

Wyróżniamy immisje materialne, które polegają na przenikaniu elementów materialnych, czyli cząstek materii jak pyły, sadze, gazy, pary, szron, zapachy, ciecze lub zjawisk, a więc sił, takich jak wstrząsy, hałas, fale elektromagnetyczne, promieniowanie.

Typowymi immisjami materialnymi są zdarzenia związane z zalewaniem wodami nieruchomości sąsiedniej.

Natomiast immisje niematerialne to oddziaływanie na psychikę człowieka lub jego uczucia.

W literaturze wskazuje się, że tego rodzaju immisjami są na przykład umiejscowienie na sąsiedniej nieruchomości materiałów niebezpiecznych, toalety publicznej, plaży nudystów, domu pogrzebowego, nieestetycznej reklamy, montażu systemu monitoringu obejmującego zasięgiem nieruchomości sąsiednie, banerów oświetlanych diodami.

Ochrona prawna przeciwko immisjom polega na żądaniu zaniechaniu immisji i przywróceniu stanu zgodnego z prawem. Przywrócenie stanu zgodnego z prawem może oznaczać całkowite zaprzestanie działań naruszyciela albo tylko redukcję immisji, a także podjęcie różnych działań na nieruchomości dotkniętej immisją.

Art. 144 Kodeksu cywilnego

Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.

Odszkodowanie za immisje. Jak je uzyskać?

Jeśli w wyniku immisji dojdzie do wyrządzenia szkody, można domagać się stosownego odszkodowania. Trzeba jednak zaznaczyć, że nawet, jeśli dojdzie do wygrania sprawy o zaniechanie naruszania prawa własności, to trzeba przedstawić dowody na poparcie roszczenia odszkodowawczego.

W tego typu sprawach najlepiej umówić się na wizytę z adwokatem Romanem Gładyszem, który prowadzi kancelarię adwokacką na terenie Opola. Od wielu lat z sukcesami specjalizuje się w prawie nieruchomości. Adwokat razem z klientem przygotowują sprawę. Najważniejsze jest też przygotowanie właściwych dowodów, które pozwolą na uzyskanie korzystnego rozstrzygnięcia sądowego.